Dünyanın her yerinde ve her devirde buğday ve buğday ürünleri bir numaralı besin maddesidir. Bunun temel sebebi, buğdayın sahip olduğu yük­sek besin değeridir. Buğdayı öğütüldükten sonra ne tohumundan ne de kepeğinden ayırmadan kul­lanmak gerekir. Aksi takdirde bu besin maddesi­nin yararları kısıtlanmış olur. Buğdayı kepeğinden ayırmak, vücudumuzu birçok elemandan ve akci­ğerin koruyucusu silisyumdan mahrum etmek an­lamına gelir. Taze öğütülmüş tam buğday unun­da, beyaz una oranla on kat fazla madensel tuz ve 7 kat fazla vitamin bulunmaktadır.

Hayvanlar üzerinde yapılan deney­lerde, bizim yediğimiz beyaz ekmek ve pirinçle beslenen kobayların mah­zun, yorgun, hastalıklı, çoğu kez de kanserli oldukları görülmüştür. Bu ko­baylar vakit geçirilmeden kepekli buğday ve kepekli pirinçle beslendi­ğinde ise olumsuz belirtilerin kaybol­duğu anlaşılmıştır.
VVagener “Ekmek Tüketiminin Uluslararası Gelişimi” adlı kitapta, to­humu ve kepeği alınmamış ekmeğin faydalarını şöyle sıralamıştır:
* Albüminlerin biyolojik değeri beyaz ekmeğinkinden çok üstündür. Kepekli buğdayın tohumunu da kepeğini de kolaylıkla sindirebiliriz.
* B grubu vitaminlerin en önemli kay­nağı has buğday unundan yapılmış ekmektir. Günde 250 gram has ekmek yenirse günlük ihtiyaç karşılanmış olur.
* Has buğday unundan yapı­lan ekmeğin bileşimindeki selüloz (lif) bağırsağın çalış­masını sağlar.

Has buğday unundan yapılan ekmek, özellikle çocuklarda diş çürümesini önler. Eğer gerektiği kadar tahıl yenseydi, uygarlığın yol açtığı birçok hastalık önlenebilirdi.